Απόψε πραγματοποιείται στην πολύπαθη αγορά της Καβάλας η λεγόμενη «Λευκή Νύχτα». Εκ των προτέρων να δώσουμε τις ευχές μας για να πάνε τα πράγματα όσο το δυνατόν καλύτερα για επαγγελματίες και πελάτες, όλοι να βγουν πραγματικά κερδισμένοι και να αποτελέσει η διοργάνωση μια «βαθιά ανάσα» για τα καταστήματα. Είναι αυτονόητο πως αυτή την ανάσα την έχουν ανάγκη όλοι.
Η «Λευκή Νύχτα» εξελίσσεται σε θεσμό τόσο για τον Δήμο Καβάλας, όσο και για άλλους δήμους του νομού. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι εκείνο της υλοποίησης της «Λευκής Νύχτας» στην Ελευθερούπολη, γεγονός που είχε – μεταξύ άλλων – ως αποτέλεσμα την ιπποτική θα λέγαμε παραδοχή από την πλευρά της αντιπολίτευσης στο Δημοτικό Συμβούλιο Παγγαίου πως επρόκειτο για μια επιτυχημένη επιλογή από την πλευρά της συμπολίτευσης! Το σημειώνουμε και γιατί είναι σπάνιο αυτό, αλλά και επειδή αυτό που γίνεται δεκτό με ομοφωνία, συνήθως αποτελεί μια προφανέστατη επιτυχία.
Να παραδεχθούμε ωστόσο πως όλα αυτά δεν μας λένε και πάρα πολλά. Σίγουρα είναι καλύτερο η «Λευκή Νύχτα» να γίνεται παρά να μην γίνεται κι αν γίνεται και πετυχαίνει ίσως να είναι καλό και να παραγίνεται κιόλας! Η αλήθεια όμως είναι πως μια «Λευκή Νύχτα» είναι περίπου όπως ένας κούκος ή ένα χελιδόνι: Δεν φέρνουν την Άνοιξη…
Η επιτυχία τέτοιων διοργανώσεων πρέπει να αναλυθεί σοβαρά και να συνυπολογιστεί μαζί με όλα τα υπόλοιπα νέα δεδομένα που έχει φέρει αυτή η πρωτοφανής, αλλά πολυετής πια οικονομική κρίση. Κακά τα ψέματα, αυτό το πράγμα ήρθε για να μείνει. Οι ελπίδες μας πως μ’ ένα τρόπο θα περνούσαμε δύσκολα 3 – 4, άντε 5 χρόνια και θα το ξεπερνούσαμε, έχουν διαψευστεί με τον πλέον πικρό τρόπο. Να συνηθίσουμε; Ίσως. Να ξεπεραστεί όλο αυτό; Μάλλον όχι…
Πρέπει λοιπόν να καθίσουν σε ένα τραπέζι αλληλοκατανόησης, ρεαλισμού και υπομονής οι άνθρωποι της αγοράς και να χαράξουν μια νέα πορεία, με βάση την νέα πολύ σκληρή πραγματικότητα. Ναι, έχουμε στην πλάτη μας μια δεινή κατάσταση, αλλά την ίδια στιγμή, από σύμπτωση, τύχη ή Θεία Πρόνοια, έχει ανέβει σημαντικά ο τουρισμός. Θα πρέπει να αποφασίσουμε: Είμαστε μια τουριστική περιοχή; Ή έστω θα θέλαμε να είμαστε μια τουριστική περιοχή; Αν ναι, θα πρέπει να σκεφτούμε όπως οι τουρίστες, να προσαρμοστούμε στις δικές τους ανάγκες και στα δικά τους θέλω. Να εξετάσουμε τα ωράρια μας, την πραμάτεια μας, τις προσφερόμενες υπηρεσίες μας. Να δούμε πως η ευφορία που φέρνουν βραδιές όπως η αποψινή, μπορεί να είναι κάτι που δεν θα αφορά μία και μόνη ημέρα, αλλά θα είναι κάτι ευρύτερο, ώστε η μία μεγάλη «βαθιά ανάσα», να μετατραπεί σε πολλές – έστω όχι και τόσο μεγάλες!
Δεν έχουμε άλλη επιλογή από την προσαρμογή. Αν δεν βρούμε τρόπο να προσαρμοστούμε, θα εξαφανιστούμε, έχοντας την τύχη των δεινόσαυρων…
Άγγελος Καλόγρηας (angelos.kalogrias@gmail.com)